Herkese selam!
Ben Deniz Oskay. 2018 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü’nden mezun oldum ve aynı üniversitede Mimari Tasarımda Bilişim yüksek lisans programıyla eğitimime devam etmekteyim. Bu giriş yazısında kısaca proje hazırlık sürecinden, içeriğinden ve öngördüğüm uygulanma şeklinden bahsetmek istiyorum.
Geberit’in sponsorluğunda düzenlenen 2020 Arkitera Seyahat Bursu’nun teması olan değişim ve dönüşüm olgularının, oldukça geniş bir yelpazeyi kapsayan şemsiye terimler olması, bir tarafta çok farklı ele alma biçimleri kurgulayabilmemize olanak sağlarken, öte yanda odağı belirli bir noktaya yöneltmede bir zorlukla birlikte belirdi benim için. İçinde bulunduğumuz pandemi koşulları nedeniyle, normal şartlardaki Arkitera Seyahat Bursu kurgusundan farklı olarak 2020 yılında fiziki bir seyahat gerçekleştirmektense, fikri bir yolculuğa hep birlikte atılacağımız ve bu paylaşımlar da dijital platformlar aracılığıyla ilk kez deneyimleneceği için, bu durum da aynı şekilde çok fazla potansiyel barındırması nedeniyle odağı nereye yöneltebileceğim konusunda beni bi’ hayli zorladı. Projeye hazırlanırken okuyor olduğum, Mustafa Arslantunalı’nın Teknopolis isimli kitabı bana çok büyük bir yol gösterici rolü üstlendi bu süreçte ve aradığım odağın aslında muğlaklığından beslenmesiyle potansiyelini gerçekleştirmeye daha fazla yaklaşabileceğini fark ettim ve proje de tam olarak bu durumu araştırmaya yönelik.
Proje kapsamında peşinde olduğum, değişim/dönüşüm temasını, farklı alt başlıklarda ve bu alt başlıkları da farklı okuma biçimleri ve belki perspektiflerle çakıştırarak bu yaklaşımlar/disiplinler/bulunuşlar arası çatlaklardan neler doğabileceğine dair bir keşif süreci. Aslında biraz da Zizek’in “en ilginç teorik müdahelelerin genellikle belirli alanlardan çıkmadığı, belirli bir alana ait olmayan, hatta bu alanlar arasında kalan çatlarlardan doğduğu” öne sürmesinin pratik bir araştırması olarak düşünebiliriz. Bu sebeple belki de x’e doğrudan bir bakışla görmemizin pek de mümkün olmadığı bir açıyı yakalayabilir miyiz ve bu yolla yeni düşünce katmanları serebilir miyiz sorularına aranan cevapları da projede araştırıyor olacağımız unsurlar arasında düşünebiliriz.
Tüm bu bağlamlarda projem kapsamında bir araç olarak seçtiğim kolajın hali hazırda parçalı oluşu, konu değişirken yeni bir bağlam yaratabilmeyi de mümkün kılarken, daha önceden yazılmış şeyleri tekrar tekrar üretmek yerine, onları yeniden göz önüne getirmek, canlandırmak ve bunu yaparken de etraflarında dolaşmak, aralarında uçurumlar olduğu sanılan unsurlar arası bağları göz önüne getirmeyi amaçladım. Sonuç itibariyle bu çalışma “değişim/dönüşüm” üzerine bir çeşit kolaj çalışması olarak ele alınmaktadır. Bu bağlamda, ilk bakışta çok ilgili ve bir yapı oluşturur gibi görünmeyen parçaların birbirlerini etkileyerek ve aralarındaki bağların araştırılması yoluyla yeni ve üst bir oluşa evrilmesini araştırmayı hedeflemekteyim. Bu yolla konuşagelmekte olduğumuz unsurlar arasında henüz keşfedilmemiş bağları ortaya çıkarabilmeyi öngörüyorum.
“Dünya birçok nesneyle dolu, kimisi enteresan, kimisi değil; buna daha fazlasını eklemek gibi bir niyetim yok. Ben sadece zaman ve/veya mekan bağlamında şeylerin var oluşunu ifade etmeyi tercih ediyorum.”
Douglas Huebler, 1969
Kavramsal Sanatçı
Dilerseniz proje sunumunu aşağıdaki linkin 51. dakikasından itibaren izleyebilirsiniz.
Projeye dair her türlü içeriğe aşağıdaki sosyal medya hesaplarından ulaşabilirsiniz:
Her türlü öneri, soru, yorum, fikir alışverişi veya farklı etkileşim türleri için:
instagram.com/denizoskay