Üniversite sehrin güneyinde demiştim, sehir planlanirken nerdeyse tam ortasindan gecen uzun bir cadde yapılmış, 60 km’ya yakın uzunluğu olan bu caddenin adı İnsurgentes, en kuzeyden başlayıp güneye üniversiteye kadar iniyor bu yol için 3-4 sene önce metrobus sistemi kurulmuş. Aynı bizim metrobus gibi çalışıyor ama o kadar kalabalık değil, çünkü metroya göre pahalı ve bulunduğu cadde daha orta bir kesimin islerini gördüğü bir cadde.
Üniversite içerisinde çalışan 14 farklı otobüs var, bunlarla farklı bölgelere ulaşılıniyor, bu kadar ulaşım aracı üst geçitleri de beraberinde getiriyor, hatta demeyi unuttum ogrencilerin gecen dönemki projesi metrobus durağı ve üst gecitiymis.
Burdan kültür merkezine doğru gidiyoruz. Sadece üniversitenin değil sehrin en önemli kültür merkezi burası. Konser, sinema salonları, tiyatro salonları. Salonlardan birinde klasik Commedia del Arte tarzı oyunlar oynanirken digeri Black Box olarak kullanılıyormuş.
Brüt malzeme kullanımı ve ona tekstur verme eğilimi oldukça fazla, Andres bunun yine köklere bağlı olduğunu, el isini ve detayı binalarda yansıtmak istediklerini söylüyor.
Sala Nezahualcoyotl adında bir konser salonu var, dış cephesinin bir kısmı paslanmış demirden oluşuyor. Burası UNAM Filarmoni orkestrasının konserlerini verdigi, aynı zamanda kayıtların yapıldığı bir bina, 2700 kişilik bir salona sahip. Konserlerde görmelisin diyorlar, müziği bedeninde hissediyorsun. Konser salonu ve bina çok etkileyiciydi, aslında bu bölgedeki binaların hepsi tek bir mimarin elinden çıkmış durumda değil ama ortak bir dil oluşturmuşlar.
