Christos ile konuşurken, o söylüyor burada orta sınıf yok diyor. Bir alışveriş merkezine gidiyoruz, her yer ışıl ışıl, sanki 4-5 saat önce gezdiğimiz yerlerle burası aynı ülke değil, Avrupa da bile esine rastlanmayacak bir yer. Yanyana bir sürü dükkan ama oyle normal dükkanlar değil, gercekten en pahalilalari batidaki ülkelerde aynı sokakta bile zor görebileceğiniz dükkanlar. Gercekten inanamıyorum, insanların hepsi batı görünümlü, restoranlar, kafelerde aynı standartta.
Bir yere oturuyoruz, bardaki içkiler saklanmış dolabın içerisinde duruyorlar, onların yerine sula duruyor. Çalışanların ingilizcesi cok iyi, menü, ambiyans, müzikler Avrupa’daki standart bir mekanın üzerinde. Fiyatlara gelince ise ortalama Türkiye avrupa fiyatları ama burası Jakarta’nın en lüks yer, burda bir aksamda ödenen hesap icin bir ay çalışan insanlar var. Buraya gelenler disardaki sokakta bile pek dolaşmıyor, ya şoförleri gelip alıyor, ya da taksi ile evlerine donuyorlar.
Bir önceki yazıda bahsettigim alışveriş merkezi ile burası cok farklı, burası büyük bir yatırım ne kadarı geri donüyor bilmiyorum ama aradaki uçurumun ne kadar büyük olduğu açık.
Azınlık dedim çünkü, cogunluk bu değil.
